Neverland op school

Wat zeggen de kinderen. De kinderen en jongeren in Nederland. De kinderen die een groot deel van hun tijd op de sociale media doorbrengen, die naar de gesprekken van hun ouders luisteren, variërend van ‘wat wij gaan eten vanavond’, een familielid die gaat scheiden of wat de vakantie bestemming gaat worden. Maar er is natuurlijk ook het ‘nieuws’ het NOS of RTL nieuws wat in gezinnen besproken wordt en dat is dit keer de documentaire ‘Neverland’. Hiervoor was het, mogelijk, de scheiding van Wesley en zijn vrouw Jolante, maar een scheiding is niet het onderwerp van ‘Neverland’ en de pedofilie die hierin besproken wordt is van een geheel andere orde dan de problemen van voetballer Wesley of een scheidende oom en tante.

Over pedofilie wordt niet gesproken. Hier wordt over gefluisterd of het wordt verzwegen. Kleine kinderen zullen nooit iets horen over pedofilie, waarschuwingen in de trant van ‘niet bij vreemden in de auto stappen’ dit is de meest gangbare waarschuwing, van ouders aan hun kinderen, die ‘pedofiel’ gerelateerd zijn. De angst en onmacht die uit dit soort waarschuwingen spreekt geeft aan dat ‘het gevaar’ genaamd ‘pedofilie’ bij alle ouders diep in hun onderbewustzijn is verankerd.

Seksueel misbruik is verschrikkelijk, voor de kleintjes onder ons, voor de jongens en de meisjes, voor volwassen vrouwen en mannen, het is een misbruik dat al zo oud is als de mensheid.

En nu dus ‘Neverland’. Een wereldberoemde popster. Ieder kind kent Michael. Zijn liedjes zijn populair en de dansjes die erbij horen ook. Vier uur tv over pedofilie. Gemaakt voor een volwassen publiek. Niet voor de doelgroep kinderen, terwijl zij wel het ‘lijdende voorwerp’ zijn.

Dus nu is het de tijd om te praten met je kinderen, want de meeste kinderen zullen er al iets over gehoord of gelezen hebben, als je dat al niet al eerder had gedaan. Praten met je kinderen over pedofilie, zoals je ook praat over sexualiteit, over vrijen, zoenen, kinderen maken en als ze wat ouder zijn over menstruatie, condooms, geslachtsziekten, abortus en de vreugde die ouders ervaren als hun kindje geboren wordt.

De King of pop, zijn muziek en nu het gegeven dat hij een pedofiel was. Dit is nooit bewezen, er is ooit een strafzaak maar nooit een veroordeling geweest, maar ook dit, het niet melden van misbruik is een onderwerp van het ouder en kind gesprek. Dat zwijgen niet fout is maar dom, dat het kind niet fout is maar de pedofiel. Dat niet praten betekend dat ook andere kinderen heel veel verdriet gaan krijgen.

Pedofilie is vies, is fout en verboden. Bij de wet. Dat je hiervoor heel lang de gevangenis in moet. Pedofilie betekend gewoon het seksueel misbruiken van jonge kinderen. Een keurig, abstract, woord dat de vieze, gore, lading dekt.

Omdat het regelmatig voorkomt dat ouders, of familie, weten dat een kind seksueel misbruikt wordt en om redenen, voor mij onbegrijpelijk, hier niet mee naar de politie of een vertrouwensarts gaan is het zaak de ‘juffen en meesters’, docenten middelbaar en het ministerie van onderwijs het volgende te vragen.

‘ Neverland’ is niet de documentaire die op basis en middelbare scholen vertoond moet worden. De Nederlandse tieners zijn bijdehand genoeg om deze docu zelf te downloaden. Misschien zijn er lespakketten of onderwijs video’s beschikbaar, ik weet het niet, staat pedofilie als les onderwerp ingeroosterd, ik weet het niet. Maar ik hoop van wel. Ieder jaar weer. Ja, ieder jaar weer. En wij vaders, moeders, tantes en opa’s, wij weten dat de juffen en meesters overbelast zijn. Dat de lijst van ‘zaken’ die aandacht vragen eindeloos lang is en de tijd beperkt.

Maar alleen het geven van informatie over wat pedofilie is, het herkennen van en het bespreekbaar maken kan de ‘angst’ die deze verschrikking met zich meebrengt, waar kinderen zomaar ongevraagd in terecht kunnen komen, doorbreken.

Pedofilie is niet uit te bannen, het is een gegeven.

De verantwoordelijkheid bij de ouders leggen lijkt in eerste instantie correct maar is, als bescherming van het kind tegen pedofilie, onvoldoende. Zoals ‘ Neverland ‘ laat zien, maar ook andere, in de openbaarheid gebrachte, pedofilie ‘zaken’, zijn niet alle ouders opgewassen tegen bedreigingen, het laten afkopen van schuld door betalingen, of andere ‘psychologisch’ gerelateerde redenen.

‘Neverland’ is geen lesje, ‘Neverland’ is geen waarschuwing, ‘Neverland’ is een in beeld gebracht feit. Dat pedofilie een inktzwarte ‘demon’ is waar wij allen, in de zin van educatie en alertheid, verantwoordelijkheid voor dragen.